Η συστημική προσέγγιση δίνει έμφαση στις σχέσεις των θεραπευόμενων, καθώς είναι εκείνες που επηρεάζουν τη σωματική και ψυχική υγεία των ανθρώπων. Όσον αφορά στις οικογενειακές σχέσεις, εξετάζει τις πρώιμες εμπειρίες και τα παιδικά βιώματα προκειμένου να κατανοήσει την ανάπτυξη και τη διαμόρφωση της κάθε προσωπικότητας. Παράλληλα, αναλογίζεται τη σημασία της κουλτούρας και του ευρύτερου κοινωνικού συστήματος στη διαμόρφωση αντιλήψεων, συμπεριφορών, στερεοτύπων.

Θεωρεί σημαντικό οι θεραπευόμενοι να επεξεργάζονται τα θέματά τους νοητικά, αλλά και συναισθηματικά, ωστόσο αναγνωρίζει ως σημαντικότερους παράγοντες αλλαγής αφενός το προσωπικό κίνητρο και αφετέρου τη θεραπευτική σχέση. Συνεπώς, η συστημική προσέγγιση δείχνει σεβασμό και κατανόηση στις δυνατότητες των θεραπευόμενων ώστε οι ίδιοι, αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες τους, να εξελίξουν τα υγιή κομμάτια του εαυτού τους  ξεπερνώντας τις ‘δυσλειτουργίες’ τους.

Η θεωρία του συναισθηματικού δεσμού (attachment theory), όπως έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια, προσφέρει μια αναπτυξιακή οπτική  στον τρόπο που διαμορφώνεται η προσωπικότητα. Η θεωρία αυτή αναδεικνύει τα αίτια των μετέπειτα δυσκολιών του ατόμου, χωρίς να ενοχοποιεί την οικογένεια. Παρατηρεί τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στις ενήλικες σχέσεις και τις συνδέει με τα  διαγενεολογικά μοτίβα και τη συναισθηματική ανασφάλεια  που τυχόν βιώθηκε κατά την παιδική ηλικία. Αυτά τα μοτίβα συναισθηματικής ασφάλειας-ανασφάλειας περνούν από τον γονέα στο παιδί συνήθως μέσα από την αφήγηση, δηλαδή τον τρόπο που μιλούν μεταξύ τους.